Σχοινοποιός, σχοινοπλόκος, σκηνοποιός, σχοινάς (Μουτάφης)

Σχοινοποιός, σχοινοπλόκος, σκηνοποιός, σχοινάς (Μουτάφης), επάγγελμα πολύ παλαιό, το οποίο ασκούσε και ο Απόστολος Παύλος.
Το 49μ.χ., ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, εξόριστοι από το καθεστώς της Ρώμης, έρχονται στην Κόρινθο. Εδώ άνοιξαν εργαστήριο και ασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού.
Μετά την Αθήνα, ο Απόστολος Παύλος τους επισκέφτηκε, ψάχνοντας να βρει δουλειά. Ήταν και ο ίδιος σκηνοποιός και έτσι γνωρίστηκαν.
Οι ασκούντες αυτό το επάγγελμα, κατασκευάζουν, από μαλλί, κατσίκας (αίγας), μετά από επεξεργασία, σχοινιά, στρωσίδια (χαλιά) ή τσόλια, τρίχινα σκεπάσματα για τα ζώα (περιζώματα), τσουβάλια, τσβάλια για τα ελαιοτριβεία, ντουρβάδες (τρίχινους), βούργιες.

Η διαδικασία επεξεργασίας, είναι η ακόλουθη:

• Πρώτα χτυπάμε και ανοίγουμε την τρίχα, με τη «σβαχτήρα».
• Έπειτα βρέχουμε τις τρίχες με νερό και τις τοποθετούμε στη «μιτζίκα».
• Μετά ακολουθεί η κατασκευή του νήματος, σχοινιού, «γαζέλια».
• Τα δύο νήματα που κατασκευάζονται, γίνονται ένα και λέγονται, «καθήλια». Χρειάζονται περί τα 200 για να μπουν στον αργαλειό και να αρχίσει η ύφανση.
• Στην πορεία τοποθετούνται τα νήματα στον αργαλειό και αρχίζει η ύφανση. Μπορούν να κατασκευαστούν στρωσίδια 90 – 95 εκ. πλάτος και 5μ., μήκος. Μπορούμε να ενώσουμε δύο ή τρία για να έχουμε πιο πλατύ στρωσίδι.
  
  Εξαρτήματα – Εργαλεία

• Έχουμε τη «σβακτήρα».
• Τη «μιτζίκα».
• Τη «σβία».
• Τα «πατσούλια».
• Το «λυτάρ’».
• Το «σιρικιέλ’».
• Ο αργαλειός, (Αντί, Ψαλίδια, Βέργα, Σπάθες, Μασούτα, Ζορμπαλάδες, Χτέν’).